Dag 3: Manitou Springs

We staan op met een stralend blauwe lucht en paps voelt zich een stuk beter dan gister.  Na een zelf gefabriceerd ontbijtje met yoghurt en brood rijden naar Pikes Peak, een berg van 4300 meter hoog. De weg naar de top is tot op de laatste 4 mijl na te berijden. Hierna is de weg vandaag afgesloten wegens hevige sneeuwval gisteravond. Desondanks is het prachtige weg en we stoppen dan ook regelmatig onderweg. 

Op de terugweg vindt nog een verplichte remcheck plaats om te kijken of de remmen niet te erg verhit zijn. Die van ons zijn onder de 100F ( je moet hier wachten als ze boven de 300F zijn) volgens de ranger een uitmuntende prestatie een rolletje snoepjes waard 😃. Op 1 van de picknickareas proberen we onze nieuwe Walmart stoeltjes uit en eten we een broodje. 

Hierna dalen we weer af en rijden naar de Garden of the Gods. De "Tuin der Goden" is in miljoenen jaren gevormd uit rood zandsteen. Een rijke spoorwegbaron heeft dit stuk land eind 19de eeuw gekocht om een huis te bouwen maar vond dit toch zonde en heeft het nagelaten met de eis dat het altijd een gratis en vrij toegankelijk park zou zijn. We komen binnen via de zuidelijke ingang en zien meteen Balanced Rock. Ongelooflijk dat die zo blijft staan. Dit is ook het begin van de scenic route door het park. Verderop maken we een wandeling tussen de rotsen. In de verte onweert het dan al en als we net tussen de mooiste rotsen lopen barst het los, hevige regenval en hagel. We schuilen eerst onder een boom, maar ook daar staan we niet lang droog, dus uiteindelijk besluiten we toch maar door de hagelbui terug te lopen. We komen tot het ondergoed nat terug bij de auto. Gelukkig zitten we op slechts 10 minuten rijden van ons huisje waar een warme douche en droge kleren wachten.

Een uurtje later is het weer helemaal droog en begint de zon weer te schijnen. Het is nog maar 4 uur, dus we besluiten nog even naar Helen Hunt falls te rijden. Een erg mooie weg, iets voorbij de waterval eindigt deze weg op een parkeerplaats vanwaar je over de Old Gold Camp road een stuk kunt wandelen. Deze onverharde weg ging vroeger naar het grote goudwingebied rond Cripple Creek, maar er is een tunnel ingestort en de weg is nu afgesloten voor verkeer. We wandelen tot aan de ingestorte tunnel en natuurlijk weer terug.

Het is al na 7 uur als we weer terug zijn bij de auto. Paps heeft onderweg nog een paar stenen met een soort kristal erin opgeraapt. Als we met de auto terugrijden, komen we als afsluiting van deze fantastische dag ook nog een paar hertjes tegen.

Vlakbij ons huisje zit op de hoek een goede pizzeria, waar we een lekker pizzaatje eten. Dat gaat er wel in na zo'n wandeling!