Dag 1: Amsterdam-Denver

Natuurlijk toch weer stressen zo vlak voor vertrek. Hoe vroeg ik ook begin met de voorbereiding, op het laatste moment moet er toch altijd nog van alles in en uit de koffer. En dan ben ik ook nog de kat van paps kwijt. Voor vertrek wil ik nog wel even zien dat mijn 2 kitties en die van paps vrolijk in huis rondhuppelen. Na een kwartier zoeken vind ik Tijgertje eindelijk verstopt achter een doos oud papier onder de cv-ketel en kijkt me aan alsof hij zeggen: waar maak je je druk om? Ja dat weet ik eigenlijk ook niet. Gelukkig kan ik nu met een gerust hart vertrekken! Ik heb met paps om 11.00 uur afgesproken op Schiphol. Hij is altijd bang dat de trein vertraging heeft en gaat liever voor de zekerheid een beetje op tijd richting de luchthaven. We zijn dus ruim op tijd en zien elkaar bij het meeting point.

Ik heb online al ingecheckt dus we hoeven alleen de koffers af te geven en daar is geen rij voor. We kunnen zo doorlopen. Schiphol heeft net een paar dagen geleden een nieuw beveiligingszone in gebruik genomen, waardoor je meteen door de security gaat in plaats van pas bij de gate. Paps mag meteen doorlopen, maar mijn tas gaat op de band voor extra controle. Ze zijn erg grondig, bij de passagier voor me wordt ieder vakje van z'n portomonnee geinspecteerd. In mijn geval ligt het aan de TomTom, die alvast in de handbagage zit, zodat we strakjes na aankomst ons hotel kunnen vinden.

We winkelen nog en doen een lekker geurtje op. Paps baalt want is net vandaag enorm verkouden geworden. We slaan dus nog maar snel wat extra pilletjes in. We eten allebei nog een lekker broodje kip met kaas en dan is het langzaam tijd om richting de gate te lopen. Mmm, daar staat nog helemaal geen vliegtuig. Ze geven niets aan, maar deze is uiteindelijk een half uur te laat. Dan hebben we een Reykjavik niet veel tijd voor de overstap! Gelukkig blijkt dit een heel kleine luchthaven en bij de paspoortcontrole staat geen rij. De vlucht naar Denver is ook een half uur te laat dus we hebben zelfs nog tijd om IJslandse dropjes met chocola erom heen te kopen (jammie, wat zijn die lekker) en een lekker broodje zalm met een glaasje wijn te weg te werken.

Ondanks de vertraging komen we slechts met een kwartiertje vertraging aan in Denver. Doordat we hier al eerder zijn geweest kunnen we in de rij voor locals aansluiten en via de automated passport control het land binnen, dat scheelt een hele tijd wachten. De koffers draaien al vrolijk rond op de band en de bus van Alamo staat te wachten. Bestuurder Del begroet ons hartelijk, we krijgen in de bus al een plattegrondje uitgedeeld met wat uitleg erbij, service! De meneer achter de balie denkt meer aan zijn eigen salescommissie. De midsize SUV die wij geboekt hebben zou nauwelijks de berg op kunnen komen, dus dringend advies voor een upgrade. Nee! Dan toch wel roadside assistance? Alle doemscenario's komen voorbij, van hagel zo groot als kiezelstenen tot  een lekke band 250 mijl van de bewoonde wereld. Jaja, hij weet het mooi brengen, maar we trappen er niet in. Bij de volle tank geeft hij het dus maar op en kunnen we eindelijk een auto uit gaan zoeken. Er staan er vier en we rijden weg in een Nissan Rogue. Het hotel is slechts een minuutje of tien rijden en om half 9 zijn we dan op de kamer.

We hebben allebei honger! Gelukkig weet het outback steakhouse aan de overkant van de weg die te stillen. Alice Springs kip voor paps en een lekker biefstukje met knapperige frietjes voor mij. Drankje erbij, nu is de vakantie echt begonnen! Als we naar buiten lopen blijkt het onweer dat we in de verte al zagen flitsen nu echt losgebarsten. Het komt met bakken uit de hemel. Gelukkig hoeven we alleen de straat over te steken, die inmiddels wel in een snelstromende rivier lijkt te zijn veranderd. Natte voetjes dus! Om 22.00 zijn we terug in de kamer, we rollen meteen ons bedje in. In Nederland is het inmiddels immers al weer bijna tijd om op te staan!

Hotel: Hyatt Place Denver Airport